کد مطلب:1053 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:34

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

آيا كمال كه هدف از آفرينش انسان است مطلوب بالذات است؟

كمال ، از آن رو كه كمال است ، براي همه انسانها مطلوب است . ولي در بسياري موارد ، تحصيل كمال ها با يكديگر تزاحم دارند و گرد آوردن آنها براي انسان ممكن نيست . مثلاً انسان راحتي و آسايش فرزند خويش را مي خواهد و تربيت درست او را نيز خواهان است ، اما اين دو در بسياري موارد با يكديگر گرد نمي آيند ، يعني تربيت فرزند مستلزم اين است كه برخي محدوديت ها و فشارها و تنبيه ها پيش بيني شود . در اين گونه موارد عقل مي گويد بايد آن كمالي را پي جست كه مهم تر است . نكته اساسي ديگر اين است كه نبايد گمان بُرد كه انسان آفريده شده تا هر كمالي را دريابد و همه براي او ، هر چه باشد ، فراهم گردد . بلكه هدف از آفرينش دستيابي به مهمترين و عاليترين كمال است كه عبارت از رسيدن به قرب خداست . چنانچه گفته شود اگر اين كمال معنوي هدف از آفرينش ، رسيدن به اين كمال معنوي به گونه جبري نيست ، بلكه هدف اين است كه انسانها براساس اختيار و انتخاب و اراده ، از راهي كه خداوند براي دستيابي به اين كمال والا و ارزشمند قرار داده است در صورتي نقض غرض پيش مي آيد كه انسانها از امكانات و وسائلي كه خداوند آفريده ، استفاده كنند و در همان حال به اين هدف نرسند . اما اين هدف ، هدفي است كه نيل به آن براي همگان ممكن و وسائل لازم در دسترس است . هر كسي در هر شرائطي كه باشد ، مي تواند به اين هدف برسد . محروميت ها و مصيبت ها و كمبودها و نگراني ها و ناراحتي ها نه تنها در اين مسير سد راه نيستند ، بلكه زمينه ساز نيز هستند .
نكته مهم اين است كه انسان از سرمايه لازم كه ايمان و عقيده و اخلاق است برخوردار باشد و بتواند با محروميت ها با روشي درست روبرو شود و در مسير سازندگي از آنها بهره گيرد . به عكس ، رفاه مادّي ، با نبودن سرمايه معنوي ، سد راه و بازدارنده انسان است .